Vrolijk Paasbrood!

Soms ben je toe aan een ander soort brood dan wit of volkoren. Mocht je weer eens zo'n bui hebben, wellicht rond de feestdagen, dan kun zelf brood maken en dit een 'smaakje' geven. Het eerder gegeven recept voor verrukkelijke geitenkaasbrood is een mooi voorbeeld. Voor een extra feestelijk tintje aan zelfgemaakt brood is dit recept voor zoet brood met saffraan en honing heel erg geschikt. Bijvoorbeeld voor het paasontbijt. Saffraan, het duurste specerij ter wereld, is ook niet iets wat je dagelijks gebruikt. Dit kostbare goed wordt geoogst uit de stampers van de saffraankrokus. Deze zeer arbeidsintensieve productie en verwerking, maar ook het feit dat deze bloem alleen geteeld kan worden en niet in het wild voortkomt, drijven de prijs nog eens extra omhoog. De smaak is bijzonder en zeer intens. Ga er spaarzaam mee om, want teveel saffraan in je gerecht geeft het een bijna chemisch smaakje. Zoals met elk brood heeft het maken even tijd nodig, maar het is, uiteraard, de moeite waard.

Saffraan & honing brood - Allerhande nr. 03 2012

1 zakje gedroogde gist (7 gram)

100 milliliter volle melk

400 gram tarwebloem + extra voor bestuiven

0,05 gram saffraan (meestal 1 verpakking)

3 eieren, op kamertemperatuur

75 gram suiker

2 theelepels zout

50 gram boter, op kamertemperatuur

6 eetlepels vloeibare honing

50 gram sukade

Meng de gist met de melk. Laat 5 minuten staan. Het mengsel gaat misschien een beetje schuimen. Voeg daarna 100 gram bloem toe, meng, en laat ongeveer een uur op kamertemperatuur staan.

Week de saffraan in 1 eetlepel heet water. Klop 2 eieren los in een kom. Meng de rest van de bloem met suiker en zout. Snijdt de boter in klontjes en voeg toe. Snijdt met twee messen het mengsel tot een kruimelig geheel. Voeg het gistmengsel, saffraan, de losgeklopte eieren, honing en sukade toe. Kneedt het geheel tot een soepel deeg. Laat het 10 minuten staan, afgedekt met een vochtige theedoek, en kneed het daarna tenminste 10 minuten tot het deeg soepel en elastisch is. Laat, wederom afgedekt, op kamertemperatuur 1 uur rusten.

Kneed, na het rusten, het deeg nogmaals een aantal minuten en vorm het tot een langgerekte rol. Vorm een S van het deeg op een met bakpapier beklede bakplaat. Dek het deeg losjes af door er een met bloem bestoven (thee)doek overheen te leggen en laat het nog 30 minuten rijzen.

Verwarm ondertussen de oven voor op 190 graden. Klop het laatste ei los en bestrijk het deeg ermee, zodat het mooi gaat glimmen. Bak het brood in ongeveer 20 minuten in het midden van de oven goudbruin en gaar. Klop op de onderkant om te controleren of het gaar is; klinkt het hol dan is het goed, klinkt het dof, dan moet het brood nog even in de oven. Doe dit steeds per 5 minuten tot het brood gaar is. 

Laat het brood afkoelen op een rooster. Lekker met zoet beleg of jonge geitenkaas.

Eet smakelijk!

“Too much of a good thing can be wonderful!”

Cake maak ik wanneer ik er zin in heb, maar dit keer had ik echt iets te vieren. Een nieuwe baan! In crisistijd schijnbaar een prestatie van formaat. Ik ben vooral blij en dankbaar weer aan het werk te gaan. Om die dank te uiten wilde ik iets lekkers maken als traktatie op mijn eerste werkdag. Cake, maar liefst iets dat ik nooit eerder gemaakt had (om mijn blog te kunnen blijven vullen!). Vele boekjes vol inspiratie, maar ik kon niet kiezen. Tot ik dit ongelofelijk makkelijke chocoladetaart recept vond. De ingrediënten en materialen had ik al in huis, dus zonder supermarkt bezoek kon ik aan de slag. Mijn eerste chocoladetaart. Wat een genot. Gewoon cakebeslag van lepel of spatel likken is al een genot, maar chocoladecake beslag likken is pure extase. Wat een decadentie in mijn kleine keukentje. Dankbaarheid werd beloond met blije gezichten en complimenten. Fijn om even crisisvrij te zijn.

 

Easy Peasy Chocoladecake

260 gram pure chocolade*, in stukjes

170 roomboter, in stukjes

200 fijne kristalsuiker

3 eieren

70 gram bloem

2 eetlepels vanille-essence

Verwarm een oven voor op 160 graden. Bekleed de bodem van een springvorm van 20 cm doorsnede met bakpapier en vet de randen in met bakspray of boter. 

Doe de chocolade en boter in een vuurvaste schaal of kom en hang deze in een pan met een klein laagje kokend water. De schaal/kom mag het water niet raken.** Door de hitte smelten de chocolade en boter. Roer langzaam door tot er een egaal geheel ontstaat. Draai het vuur uit zodra alles gesmolten is en laat 5 minuten afkoelen. 

Doe het chocolade-boter mengsel in een mengkom en roer de suiker hier doorheen. Klop 1 voor 1 de eieren door het mengsel. Zeef de bloem boven de kom en roer door het beslag tot het onzichtbaar is. Roer als laatste de vanille-essence er doorheen. 

Stort het beslag in de bakvorm. Gebruik een spatel om de bovenkant glad te maken en de randen van de kom schoon te krijgen. Gebruik hem daarna als lolly om de restjes beslag op te smikkelen. 

Bak de taart in 55 minuten gaar. Zet daarna de oven uit en laat de taart in de oven afkoelen. Serveer eventueel met slagroom, poedersuiker of ijs. 

Eet smakelijk!

* Ik gebruikte een mix van "gewoon" puur en extra dark puur (70%)

** Deze methode heet au bain-marie. Zie wiki of google voor vele creatieve voorbeelden.

Bake Me a Four-Leave Clover!

Sodabrood bakken is brood bakken zonder kneden. Nouja, niet helemaal, maar in ieder geval zonder de 10 minuten massage die gistbroden normaal krijgen om de gluten actief te maken. Minder geschikt als anger management tool dus. Sodabrood kneed je niet te lang, omdat de baking soda actief wordt zodra het in aanraking komt met de natte ingrediënten. Het moet daarom zo snel mogelijk de oven in om te rijzen en garen. Sodabrood is zo makkelijk te maken, dat je je afvraagt waarom je het nooit eerder hebt gedaan. Alleen het rusten kost tijd. Tijd genoeg om de rest van het ontbijt, de lunch of avondeten op orde te maken. Of onderuit gezakt op de bank een boek te lezen. Speciaal voor St. Patrick's Day, Iers Sodabrood.

Iers Sodabrood - naar recept van Chow.com

 

270 gram volkorenmeel

185 gram bloem, plus extra voor bestuiven

1 1/2 theelepel baking soda*

1 theelepel zout

475 milliliter karnemelk (pak goed schudden voor gebruik!)

4 eetlepels boter, gesmolten

Verwarm een oven voor op 200 graden. Leg een stuk bakpapier op een bakplaat of rooster en bestuif met bloem. Meng de volkorenmeel, bloem, baking soda en zout in een kom. Doe hier de karnemelk en gesmolten boter bij en kneed met je handen door elkaar. Doe dit tot er een bal ontstaat. Het hoeft maar kort, ongeveer 1 minuut. Bestuif een werkvlak licht met bloem en kneed de bal hierop nog even kort, zodat er een vrij egaal geheel, zonder zichtbare stukjes ongemengde meel. Ook dit hoeft maar een minuut.

Leg het deeg op het met bloem bestoven bakpapier en vorm een rond, enigszins plat brood met je handen, van ongeveer 5 centimeter dik. Neem een mes en maak een kruis in de bovenkant van ongeveer 1 centimeter diep.

Bak het brood in de oven, zo'n 35 á 40 minuten. Controleer of het gaar is door het brood voorzichtig (het is erg broos) om te draaien en op de onderkant te kloppen. Klinkt het hol, dan is het brood gaar. Bak anders nog 5 minuten langer in de oven en controleer weer.

Haal het brood, zodra het gaar is, uit de oven en laat op een rooster 2 uur afkoelen. Snijdt het brood zodra het helemaal is afgekoeld, anders brokkelt het uit elkaar. 

Eet smakelijk!

* Arm & Hammer baking soda is vrij goed verkrijgbaar in (Surinaamse) toko's.

Londen, een stad in drie gangen - Lunch

Londen, in een woonwijk op de grens tussen Harlesden en Neasden, begint iedere ochtend, tussen 2 en 7 maart, een kleine culinaire reis naar het bijna grenzeloze aanbod eetgelegenheden dat Londen rijk is. Iedere denkbare etnische groep kan ergens in Londen gerechten uit zijn streek eten. Een rijkdom die zelfs Amsterdam of Rotterdam niet kennen. Voor een foodie een walhalla. Zonder op reis te hoeven, behalve dan een tripje met de underground of dubbeldekkerbus, kun je je overal ter wereld wanen. Vandaag in Sri-Lanka. Morgen in Tsjechië. En overmorgen? Zweden, Brazilië, Iran, Nieuw-Zeeland?  

Lunch in Londen, lunch überhaupt ergens anders dan thuis, is anders. Waar ik zelf rond lunchtijd de neiging heb vooral iets makkelijks en snels te maken (lees de restjes van de vorige dag of een boterham met vul-maar-in tussendoor), is lunch buitenshuis iets bijzonders. Broodjes zijn anders, rijkelijker belegd. Soms ga ik voor iets hartigs als soep of quiche. Af en toe is mijn lunch zoet met taart & cake. Of een decadente combinatie van hartig en zoet. Thuis doe ik nauwelijks moeite om een lunch onalledaags te maken, maar ik wil juist als ik ergens anders lunch, iets speciaals eten. En iedere keer als ik weer een onweerstaanbare, aparte, of simpelweg niet te versmaden lunch heb gegeten, neem ik me voor om thuis ook eens wat meer mijn best te doen rond het middaguur. Om dat vervolgens zelden te doen. 

De Londense lunch avonturen van L. en mij begonnen op een luie zaterdag. We wisten waar we naartoe wilden. Daar hadden we geen 'cheap eats' gidsje voor nodig. Vast prik tijdens ieder bezoek is de London Review Bookshop en de aangrenzende Cakeshop. Als er twee dingen goed samen gaan dan zijn het wel thee en boeken. Ik hoop, vermoed, dat dit de insteek is van de London Review Cakeshop. De boekwinkel zelf is al uiterst charmant, met kleine oplages en daardoor een groot assortiment, maar wat de Cakeshop voor deze theeleut helemaal aantrekkelijk maakt, is de aandacht die ze besteden aan de thee die ze schenken. Niet alleen het aanbod, maar ook de wijze van serveren is origineel en getuigd van liefde voor het product. De thee komt van Jing (helaas niet voor particulieren te krijgen) en ik dronk een lekkere Phoenix Honey Orchid Oolong. Een feestje voor deze theeliefhebber.

 

Phoenix Honey Orchid (Oolong) thee van Jing @ London Review Cakeshop

Daarnaast serveert de Cakeshop erg lekkere (hoewel een beetje prijzige) lunchgerechtjes en gebak. Wij kwamen, helaas, op een drukke zaterdagmiddag. Niet de beste tijd om in alle rust te genieten van al het lekkers, een rustig praatje te houden of even door pas gekochte boeken te bladeren. Het duurde even voor we een plaatsje kregen, maar ondanks de drukte bleef het personeel behulpzaam, hoewel L.'s theebestelling helemaal misliep. Volgende keer gaan we weer gewoon op dinsdagmiddag! Na een quiche met zoete aardappel, deelden L. en ik een stuk glutenvrije rozen en pistache cake. Yum! En ach, als je je ogen sluit en geniet van thee en heerlijk voedsel dan maakt de drukte om je heen even niet uit. 

Glutenvrij Rozen & Pistachio cake @ London Review Cake Shop

A mighty late lunch, dat was de zondag. We ontbeten al later, ondanks dat we om 10 uur vergeefs theaterkaartjes wilden halen, maar slenterden daarna rustig door de Londense straten, op zoek naar de Courtauld Gallery. Londense musea zijn doorgaans gratis; voor Courtauld betaal je een kleine entree. Maar wat een prachtige collectie. Niet groot, maar een mooie en overzichtelijke greep uit 700 jaar kunstgeschiedenis, met een prachtige Renoir als hoogtepunt. Ik houd van dit soort kleinschaligere musea, waarin je meer ruimte hebt om de stukken op zich op te nemen, zonder dat je je gedwongen voelt door te lopen om de rest nog te zien. Op ons gemakje gingen we door het museum en daarna op zoek naar Food for Thought. In dit vegetarisch eetcafé eet je wat de pot schaft. Gelukkig schaft die pot heel goed. Niet voor niets een Londonse favoriet (volgens onze Cheap Eats gids). Veel, vers en smakelijk! Quinoa- en tomatensalade met een spinazie-quiche voor belachelijk weinig geld. Alleen de ijsbergsla stak een beetje knullig af bij het kleurrijke geheel. Op kleine krukjes aan houten tafeltjes dronken we thee en water, aten van onze gevulde borden, keken rond naar de variëteit aan bezoekers en waren gelukkig. En voldaan! En het avondeten hadden we nog te goed. Stelletje glutons!

 

Quiche & Salads @ Food for Thought

Geen bezoek aan Londen lijkt compleet zonder een echte high, zoals de Nederlanders zeggen, of afternoon, zoals de Engelsen dat zeggen, tea. Tot mijn grote schaamte moet ik bekennen dat ik tijdens deze Londentrip voor het eerst een Engelse afternoon tea* heb genuttigd. Of zeg je 'gedaan'? Want een afternoon tea is niet een ordinaire schranspartij, maar een belevenis. Bedoelt om je minstens twee uur zoet (en hartig) te houden. L. en ik namen het ons al eerder voor, maar nu, op de dinsdagmiddag, kwam het er dan echt van. In het hippe en chique Marylebone Hotel, in de hippe en chique wijk Marylebone, stond ons een ware traktatie te wachten. Scones, groot en uitnodigend, met clotted cream en jam. Crustless sandwiches met zalm en roomkaas. En kleine tea cakes met passievrucht, chocolade en pruimenvulling. Zo Engels, zo lekker, zo dit-is-zo-slecht-maar-zo-goed voor je. Ook hier weer thee van Jing. En het moet gezegd worden, we baalden tegen die tijd wel een beetje dat we dit niet zelf konden kopen. Earl Grey, jasmijn, rozen en kamille. We wilden meer!**

Afternoon Tea @ Marylebone Hotel

Woensdagmiddag was de lunch voor mij alleen. L. had college en ik had de dag grotendeels voor mijzelf. What better way to spend it dan in het Victoria & Albert Museum. Een van Londens verdwaal musea waar je uren zoet bent en dan misschien een kwart van de collectie ziet. Maar ik wilde trek kweken, want vanmiddag zou ik op (be)zoek gaan naar Ottolenghi. Ik kende de naam omdat er redelijk mee gedweept werd in delicious.magazine, dus dit was de kans voor Ottolenghi om zijn reputatie waar te maken.

Nog nooit ben ik zo blij geweest dat ik zo lang heb gelopen voor een bezoekje aan, zo weet ik nu, de lunchplek die ik in Londen bezocht moest hebben (en jij, foodie, mag deze ook niet overslaan!). Ik kan vrij deterministisch zijn als het aankomt op waar ik eet en ik doe daar ook moeite voor (al betekend het uren hongerig en verdwaalt rondlopen in Kyoto op zoek naar dat ene plekje). Soms loopt het plan een beetje anders dan verwacht, maar, alvast een tipje van de sluier, Ottolenghi was alle moeite dubbel en dwars waard. Wat gebeurde er? Ondanks dat ik blog, soms tweet, en teveel op Facebook zit, ben ik een nogal primitieve mobiele beller. Geen Iphone, Blackberry, of andere touchscreen monster. Je moet ermee kunnen bellen, sms-en en dat is genoeg. Dus ik heb geen mobiel internet. Het loont echter wel eens de moeite om even te (kunnen) checken waar je naartoe gaat voordat je er naartoe gaat, zeker als je trek hebt. Aan de andere kant, maakt het op de bonnefooi gaan de onderneming ook weer spannend. Dus ik op weg naar Ottolenghi adres één. Een wandeling van ongeveer 30 minuten door de ultra posh wijk Kensington. Een plaatje. En ik kan een beetje kaartlezen dus ik had het vrij snel gevonden. Echter, toen ik naar binnen ging, bleek er alleen take-away gegeten te kunnen worden. Mijn buik was niet blij (en ik dacht, niet voor de eerste keer: Waarom toch al die moeite?) Gelukkig stuurde het behulpzame personeel me in de richting van Notting Hill, waar een sit-in Ottolenghi filiaal gevestigd was. 

Na een wandeling van wederom 30 minuten was mijn appetite tot grote hoogten gestegen. Maar gelukkig had ik Ottolenghi twee ook vrijwel in een keer gevonden. En toen liep ik naar binnen. Ik zie één tafel, waar een stuk of 10 mensen aan kunnen eten, die er alle 10 waren. Maar ik wilde niet weg. Ik moest en zou daar eten. Ze laten je niet voor niets eerst door de winkel, waar de meest heerlijke dingen tentoongespreid staan, lopen voor je bij de tafel komt. Het wachten duurde gelukkig niet te lang. 

 Geschroeide Tonijn met sesamkorst, gesmoorde venkel met bloedsinaasappel & ricotta en geroosterde pompoen @ Ottolenghi

En daar zat ik dan. Omringt door vreemden, met eigenlijk niemand om tegen te praten, met een kaart in mijn hand waarvan ik ieder gerecht wel wilde proberen. Eigenlijk een ideale setting om ongestoord van eten te kunnen genieten. And my oh my, did I do just that. Liefde gaat door de maag. Misschien geld dat ook wel voor mij. Maar vooral liefde voor het eten zelf en dat straalde van de gerechtjes af die ik at. Geschroeide tonijn met sesamkorst, gesmoorde venkel met bloedsinaasappel en ricotta, en geroosterde (in schil) pompoen. Dit was zo lekker. Ik wilde meer. Ik wilde nog niet weg, ondanks dat ik nog met L. zou eten voor we die week eindelijk naar Singin' in the Rain zouden gaan. Dus ik nam nog een dessert.

Gluten-free Heavenly Cake @ Ottolenghi

Heb je ooit wel eens een gastronomisch orgasme ervaren? Ik geloof dat ik dat nu heb meegemaakt. Heaven on a fork! Het meest vreselijke is dat ik niet eens meer weet wat er precies in het cakeje ging, behalve dat het glutenvrij was, citroenachtig smaakte, met een glazuur van rozenwater en verkruimelde pistache nootjes on top. Ja! Dit wil ik iedere dag. En ik wist ook, dat dit misschien wel de eerste en laatste keer was dat ik dat cakeje ooit zou eten. Iedere hap heb ik gekoesterd. Zodra ik er aan terug denk loopt het water me in de mond. Zo moet het altijd zijn. Na een lange zoektocht, vol omzwervingen, uitkomen bij wat je intens gelukkig maakt. 

Ik zou willen dat er na het Ottonlenghi hoogtepunt, op mijn laatste dag in Londen een nog groter hoogtepunt volgde, maar omdat ik naar het vliegveld moest, en we geen tijd hadden voor een uitgebreide lunch, aten we een voorverpakte salade van M&S. Ook zo moest het zijn. Ik was in de hemel geweest en weer terug op aarde geland. Op de dag dat ik terugkeerde naar huis, naar alle papieren, sollicitatieplichten en huishoudelijke klusjes die daar op mijn wachtte, werd de lunch alvast een doodgewone snelle hap tussendoor. Maar wat een prachtig Londons lunch avontuur was het geweest.

En nu? Zal ik mijn lunch thuis bijzonder maken? Met scones en glutenvrije citroentaartjes, hartige quiches en gekleurde salades? Of blijft het wederom bij voornemens? 

* Mocht je zelf een Afternoon Tea in Londen willen proberen kijk dan op deze site voor leuke aanbiedingen: http://afternoontea.co.uk/

**  Onderweg naar het Marylebone Hotel liepen we nog een pas geopende theewinkel tegen het lijf (misschien heb ik een soort zesde zintuig). Zo nieuw dat de prijzen van de thee nog niet bekend waren en zij, helaas, daarom een aankoop misliepen. Want de kaneelthee die zij verkochten rook geweldig. Mocht je in de buurt zijn: Amanzi Tea.

Bittere Blaadjes

Andijvie gaat net als de boerenkool vaak in de stamppot. Maar andijvie leent zich, net als boerenkool, voor nog veel meer keukencreativiteit. En dat hoeft niet een zo gek. Deze eenvoudige smoor is een beetje werk, een beetje wachten, en dan niet een beetje lekker, maar een heel lekker bijgerecht bij bijvoorbeeld gekookte of geroosterde aardappelen. De bittere smaak van andijvie is niet iedereens favoriet, maar door het lange smoren en de citroensap en azijn wordt de smaak een stuk milder. De croutons, overigens perfect voor het opmaken van oud brood, zorgen voor een knapperige bite.

Gesmoorde Andijvie met Croutons - naar recept van Mark Bittman uit De Dikke Vegetariër (4 personen)

1 oude witte of volkorenboterham, korst verwijdert

1 eetlepel olijfolie

1 kleine teen knoflook, geperst (naar smaak)

zout 

3 eetlepels extra vergine olijfolie

450 gram andijvie, gewassen en grof gehakt*

1, 2 deciliter groentebouillon of water

zou en versgemalen zwarte peper

1 theelepel vers geperst citroensap of witte wijnazijn

Voor de croutons:

Snij de boterham in blokjes (dobbelsteen formaat). Verhit de olijfolie in een koekenpan op middelhoog vuur. Voeg, mits gewenst, de knoflook toe. Roer de broodstukjes met een beetje zout erdoor en bak, onder af en toe roeren, tot deze goudbruin en krokant zijn. Dit duurt ongeveer 7 à 10 minuten. Haal ze van het vuur en gebruik voor over de andijvie. Kan een dag verpakt bewaard worden.

Voor de andijvie:

Verhit de olijfolie in een hapjespan (met deksel) op een middelhoog vuur. Voeg de andijvie toe en roerbak 5 à 10 minuten tot deze bruin begint te kleuren.

Voeg de bouillon of water toe en strooi er zout en peper over. Doe het deksel op de pan en stoof te groenten op een heel laag vuur in 30 à 40 minuten zacht. Haal, om eventueel kookvocht te verwijderen, tegen het eind het deksel van de pan.

Besprenkel de andijvie met citroensap of azijn en garneer met de croutons. Serveer warm, of op kamertemperatuur.

Eet smakelijk!

* je kunt ook 4 stronken witlof (onderkant en lelijke buitenbladen verwijderd) of 2 kropjes radicchio (onderkant verwijderd en gehalveerd) gebruiken.

Niet zo heel raar, die snijboon!

Op dezelfde Turkse kookcursus waar ik de heerlijk hartverwarmende linzensoep leerde maken, maakten we ook dit lekkere, lauwwarme snijbonengerecht. Voor dit gerecht kende ik de snijboon alleen van zomermiddagen waarop ik, met mijn moeder, emmers vol snijbonen door de snijboon snijder (nog steeds te vinden op marktplaats) haalde. Snijboon stond voor mij synoniem aan kleine stukjes en dit beeld was eigenlijk altijd zo gebleven. Met dit gerecht kwam daar verandering in. Simpele maar oh zo doeltreffende smaken maken de snijboon iets bijzonders. De bonen worden zacht genoeg om weg te slurpen, maar gelukkig nooit papperig. Verse dille maakt het compleet.

Zeytinyağlı taze fasulye - Turkse Snijbonen

400 gram ongesneden snijbonen

1 grote ui, gesnipperd

4 tenen knoflook, fijngehakt

3 grote tomaten, gehakt

olijfolie

zeezout en versgemalen zwarte peper

verse dille

Snij de snijbonen over de breedte doormidden en snij deze stukken over de lengte doormidden. Ze moeten het formaat sperzieboon krijgen.

Neem een grote, maar niet al te brede pan (alle ingrediënten moet er makkelijk in passen). Maak nu laagjes. Begin met een laagje ui en knoflook, daarna een laagje snijboon en als laatst tomaat. Herhaal dit tot je snijboon op is. De lagen hoeven elkaar niet te bedekken. 

Giet een flinke hoeveelheid olijfolie (50 milliliter) over de bonen en een bodem (twee vingerkootjes diep) water. Bestrooi met zout en peper. Breng het geheel aan de kook op een middelhoog vuur. Zet, als het kookt, het vuur zachter en laat het geheel zo'n 20 minuten doorkoken tot de snijbonen zacht zijn (af en toe proeven). 

Serveer de snijbonen met vers gehakte dille warm, op kamertemperatuur of koud. 

Afiyet olsun!

 

Jamie's 15 Minute Meal in Slow Motion

Dit recept kun je volgens Jamie Oliver in 15 minuten bereiden. Maar schijn bedriegt, want inclusief de voorbereiding ben je rustig drie kwartier zoet. Het geheim van de 15 minuten zit hem dan ook in de mise en place; alles klaar zetten (gesneden en al), zodat je gelijk kunt beginnen. Tenzij je kei bent in snijden of een hulpje hebt om het voorbereidende werk voor je te doen (zoals alle tv koks dat hebben) ben je dus iets langer bezig. Helemaal voor de niet ervaren kok zijn de 15 minuten recepten nog een hele uitdaging. Ik heb zelf deze curry in slow motion gemaakt en het recept een beetje aangepast. Mijn eigen basmati rijst vind ik bijvoorbeeld enorm lekker, dus die gebruik ik liever dan de voorgeschreven snelkookvariant. Ach, als thuiskok mag je best een beetje artistic license gebruiken. Het resultaat is in ieder geval een heerlijk geurende keuken en vrolijk pittig-zoet-zuur gerecht. Toch ben ik wel benieuwd of Jamie ook recepten heeft die echt in 15 minuten gemaakt kunnen worden. Ik zie een uitdagende zoektocht voor me.

Bloemkoolcurry met kruidnagel rijst - naar een recept van Jamie Oliver uit delicious. januari 2013 (4 personen)

Curry

1/2 bloemkool, blad verwijderd en in 1 centimeter dikke plakken gesneden

1 stuk gember, ter grote van je duim, geschild en in stukjes gesneden

2 tenen knoflook, gepeld

6 bosuitjes (of naar smaak), in stukjes 

1 verse rode peper, in grove stukjes

1 bos verse koriander (of naar smaak, of peterselie als je niet van koriander houdt), houd steeltjes en blaadjes apart

 2 eetlepels olijfolie

1 volle theelepel fenegriekzaad

1 volle theelepel mosterdzaad (zwart of geel)

1 volle theelepel kurkuma

1 handjevol gedroogde curryblaadjes

2 rijpe tomaten, in stukken

1 blik kokosmelk (400 milliliter)

1 blik kikkererwten (400 gram), uitgelekt en afgespoeld

1 blik ananasstukjes (227 gram), liefst op sap

citroensap

Rijst

300 gram basmatirijst

8 à 10 kruidnagels

citroensap

Breng in een pan water aan de kook voor de rijst. Verhit een gril- of koekenpan. Rooster hierin de bloemkool plakjes aan beide kanten tot ze een klein beetje kleur krijgen.

Als het water kookt, voeg dan de kruidnagels en rijst toe en kook de rijst volgens de verpakking.

Doe de gember, knoflook, bosui, rode peper en de steeltjes van de koriander in een keukenmachine* en pureer ze kort tot een grove puree.

Verhit de olie in een braad- of hapjespan en roer kort het mosterd- en fenegriekzaad, de kurkuma en de curryblaadjes erdoor. Voeg daarna de kruidenpuree toe en roerbak even kort mee (1-2 minuten). Voeg de tomaat, kokosmelk, kikkererwten en de ananasstukjes (met sap) toe. Roer de bloemkoolstukken erdoor, leg het deksel op de pan, zet het vuur hoger en breng het geheel aan de kook. Kook de curry zo'n 10 minuten op een lager vuur.

Giet ondertussen de rijst af, mocht je dit nog niet gedaan hebben. Breng de curry, als de bloemkool beetgaar is, op smaak met zout, peper en citroensap. Serveer met de rijst en bestrooi met de korianderblaadjes en eventueel extra citroensap. Pas op voor de kruidnagels!

Eet smakelijk!

* ik gebruik nog steeds een Magic Bullet

Tomaten uit Abessinië

Na een bezoekje aan Lalibela, een Ethiopisch restaurant vlakbij de Overtoom in Amsterdam, was ik benieuwd wat ik aan Ethiopische recepten in mijn kookboeken zou vinden. Helaas leverde de zoektocht niet, zoals ik stiekem hoopte, het recept voor injera op. Sterker nog, kwantitatief gezien was het zoekresultaat erg mager. Wat het wel opleverde was deze simpele, zure tomatensalade. Zo'n recept waarvoor je gelukkig niet te veel in huis hoeft te hebben en wat je nodig hebt eigenlijk altijd wel in huis hebt (ik dan). Geweldig. En zo werd deze salade een klein voorproefje op het zomer (lees tomaten) seizoen. Nu dat injera recept nog ergens vinden.

Ethiopische Tomatensalade - naar recept van Mark Bittman uit de Dikke Vegetariër (4 personen)

3 eetlepels versgeperst citroensap

40 gram rode ui, fijngehakt (optioneel)

1 eetlepel fijngehakte jalapeñopeper, of naar smaak*

1 theelepel kurkumapoeder

zout en versgemalen zwarte peper

4 grote tomaten, zonder harde kern, grof gehakt

Mix het citroensap, de ui, jalapeñopeper en kurkuma in een slakom door elkaar. Bestrooi met zout en peper naar smaak en roer door. Voeg de tomaten toe en meng goed. Zet de kom in de koelkast en laat de smaken zo'n 30 minuten intrekken. Proef, breng mits nodig verder op smaak en serveer.

Eet smakelijk!

* Ik heb vrijwel altijd een potje rode jalapeñopepers in de koelkast. Lekker tussen tosti's!