Quinwhat?

Quinoa, het graan van de Inca's, wordt al honderden jaren gekweekt en gegeten in de Andes. Waar de Inca's, ondanks dat zij ten onder zijn gegaan aan epidemieën en Europese plunderaars, bij iedereen wel een belletje doen rinkelen, is quinoa in Nederland niet heel bekend of bemind. En dat is jammer. Want dit graan heeft een erg lekkere en bijzondere bite. Bijna alsof je op een soort springveertje kauwt! .........? 

Tja, misschien moet je het gewoon zelf proberen om te ervaren wat ik bedoel. In deze salade, met zoete aardappel en avocado, springt de quinoa er in ieder geval mooi uit.

Zoete Aardappel & Quinoa salade - Recept van Mark Bittman 

140 gr quinoa

450 gr zoete aardappel, in blokjes

1 rode paprika, in stukjes

1 avocado, in stukjes

40 gr rode ui, zeer fijn gehakt

1/4 theelepel cayennepeper, chili poeder of chili vlokken

zout

vers gemalen zwarte peper

35 gram geroosterde pompoenpitten*

60 ml olijfolie

sap van 1 limoen

koriander (garnering)

Kook de quinoa volgens de aanwijzingen op de verpakking. Kook de zoete aardappel in voldoende water met zout tot ze beetgaar zijn (+/- 15 minuten). Laat goed uitlekken.

Meng de afgekoelde quinoa, zoete aardappel, paprika, avocado en ui bij elkaar in een saladekom. Voeg de cayenne of chili poeder toe en daarna zout en peper naar smaak. Klop de olie en de limoensap even door elkaar en giet over de salade. Proef even en voeg anders iets meer zout, peper of dressing toe. 

Garneer met koriander en serveer.

Eet smakelijk!

* zelf doen is makkelijk: verhit een koekenpan, rooster de pompoenpitten eerst een paar minuten droog, voeg dan wat olijfolie en verse gemalen zeezout toe en rooster nog een paar minuten tot de pitten beginnen te 'poppen'. Laat even afkoelen. 

An Oxymoron Comes to Dinner...

'Vegan Meatballs'! Een van de meest verrassende veganistische experimenten uit mijn veggie challenge maand. Persoonlijk ben ik geen fan van 'vleesvervangers', aangezien ik geen vegetariër werd om producten te eten die op vlees proberen te lijken (duh?). Deze soms smakeloze 'vervangers' voegen vaak helemaal niets toe aan een vegetarisch gerecht ('gehakt'stukjes in een lasagne... nooit meer!). Maar ik stond versteld van deze vegan 'meatballs' of beanballs; een goede bite, pittig gekruid en een echte toevoeging aan mijn vegetarisch kookarsenaal. Vele malen beter dan de vleesvervangers uit de supermarkt, juist omdat ze, ondanks de vorm, niet wanhopig proberen op hun vleesbroertjes te lijken. Hieronder zijn ze geserveerd op 'klassieke' Amerikaanse wijze: Spaghetti & Beanballs! Maar ze zijn ook lekker in een pitabroodje of een tortilla met salade en humus of tzatziki.

Black-Eyed Pea & Tempeh Beanballs - Recept van Isa Chandra Moskowitz uit Appetite for Reduction

340 gr tempeh

1 blik zwartoogbonen

2 tenen knoflook

1 theelepel gedroogde tijm

1 theelepel gedroogde oregano

1/2 theelepel paprikapoeder

verse gemalen zwarte peper

1 eetlepel sojasaus

1 eetlepel tomatenpuree

1 eetlepel balsamico azijn

27 gr broodkruim

1/4 theelepel zout

Snijdt de tempeh in blokjes. Neem een pan met een stoommandje* en een klein laagje water en stoom de tempeh hierin tot het zacht is. +/- 10 minuten. 

Verhit ondertussen een oven voor op 180 graden. Leg een stuk bakpapier op een grote bakplaat.

Stamp in een grote mengkom de bonen fijn. Er mogen geen hele bonen meer inzitten, maar het mag ook geen papje zijn. Rasp de knoflook en meng door de gestampte bonen. Voeg kruiden, sojasaus, tomatenpuree en balsamico toe en mix goed door elkaar. Stamp de zachte tempeh door de bonen-brei. Voeg, als de puree wat is afgekoeld, het broodkruim en het zout toe en kneedt alles goed door elkaar.
Maak balletjes van ongeveer 2 eetlepels puree per keer. Leg de balletjes (ongeveer 20) op het bakpapier. Spray er wat bakspray over tegen plakken en leg er een vel aluminiumfolie over (niet aandrukken). Bak de balletjes 15 minuten, haal de folie weg, en bak nog eens 10 minuten. 

Eet smakelijk!

* Heb je geen stoommandje? Schaf er dan eentje aan! Superhandig en een zeer gezonde manier van groente bereiden.

Antwerpen (ge)Proeft!

Voor iemand die van eten houdt is een uitstapje dat geheel in het teken van eten staat zoals een bezoek aan de speeltuin voor een kind; ongekend veel plezier beleven aan dat wat je het allerliefste doet. Even kunnen alle remmen los, want wat doe je anders op een foodfestival dan eten. Heel veel eten. Met vriendin T. bezocht ik Antwerpen Proeft, een naam die meer dan terecht gekozen is, want het draait geheel om proeven en geproefd worden.

Antwerpen Proeft biedt een kijkje in de keuken van Antwerpse restaurants en cateraars die in kleine minirestaurantjes en barretjes hun culinaire kunsten tonen. Verschillende keukens bieden verscheidene mini-gerechtjes aan, die je vaak kunt laten begeleiden door een drankje. Kleine, nieuwsgierig makende voorproefjes van wat een restaurant op gastronomisch gebied te bieden heeft. Voor mij en T., die vaak in Antwerpen verblijft, was dit vooruitzicht genoeg om ons naar de ruime Vlaamse/Waalse Kaai in het zuiden van de stad te doen trekken, zelfs bij 31 graden Celsius. Tropisch warm. Een temperatuur waarin je eigenlijk alleen zin hebt in ijsjes en salades. Maar we kwamen met een doel en hebben ons hier stug aan weten te houden.

De sfeer was vriendelijk en gemoedelijk. Anders dan op sommige Nederlandse (lees Amsterdamse) festivals bestond het publiek niet alleen uit bakfietsyuppen, maar trok mensen aan uit alle lagen van de bevolking. De aantrekkingskracht van kwalitatief goede, onalledaagse en aantrekkelijk uitziende hapjes bleek ook op vele anderen zijn uitwerking niet te missen. Misschien, zeg ik generaliserend, omdat men in Vlaanderen een meer bourgondische, en een minder zuinige dan wel praktische (lees Nederlandse), kijk op voedsel heeft dan over het algemeen in Nederland het geval is. Barbecues rookten, oesters werden geopend, verse sushi gerold, kurken geknald; overal werd geproefd en genoten. 

T. en ik proefden tapas-achtige sushi (of sushi-achtige tapas) en Ethiopische injera's. Ik at een nog een prachtig salade met gekleurde tomaatjes, Noordzee-garnaaltjes en gerookte amandelen. We dronken kriek met ijs (geweldig om thuis te doen; meest verfrissende biertje ooit!), Peruaanse chicha morada, hazelnoot-latte on the rocks en aten, om af te koelen, nog een overheerlijk watermeloen-komkommer-munt ijsje (en ook dit wil ik thuis doen!). Ondertussen verzamelden we genoeg aantrekkelijk restaurant adresjes om menig toekomstig bezoek aan Antwerpen mee te verrijken. 

Uiteindelijke dreven de hitte en het opraken van onze bonnetjes ons nog verder zuidelijk Antwerpen in richting de speciaal voor de zomer opgezette Zomerbar. Een groot, gezellig en door de vele bomen schaduwrijk terras waar zowel gegeten als gedronken kon worden. Ook hier nipten we weer van Belgisch bier en keken naar de vele mensen die af en aan liepen. Ook hier een prachtige mengelmoes van gezinnen, hipsters, gehandicapten, verlopen society types en alles daar tussenin. Het was een perfecte plek om de zwoele, zelfs tropische, zomermiddag af te sluiten.

Antwerpen proeft kan volgend jaar weer geproefd worden. En vermoedelijk/hopelijk is ook de Zomerbar er dan weer te vinden. 

Meer informatie over de editie volgend jaar http://www.antwerpenproeft.be/ 

“Anything is good if it's made of chocolate”

Mole (geen guacamole) is een saus op basis van cacao en chilipepers. In Mexico en in sommige wat avontuurlijker ingestelde Mexicaanse restaurants in Nederland wordt deze saus vooral geserveerd met kip (aarzel niet langer als je polo con mole op het menu ziet staan!). Maar, chocolade in hartige eten? Is dat lekker? Ehm... is de paus katholiek? Want zeg nou zelf, chocolade is toch altijd lekker. Het werkt in ieder geval erg goed in dit pittige veganistische stoofgerecht met linzen en aubergine. 

Lentil & Eggplant Chili Mole - Recept van Isa Chandra Moskowitz uit Appetite for Reduction

1 theelepel olijf olie

1 kleine ui, gehakt

1 rode paprika, gehakt

3 knoflooktenen, geperst of fijn gehakt

1 eetlepel (milde) chili poeder

2 theelepels gemalen komijn

2 theelepels gemalen koriander

2 theelepels gedroogde oregano

1/2 theelepel kaneelpoeder

3/4 theelepel zout

2 eetlepels ongezoet cacaopoeder

190 gr groene linzen, afgespoeld

1 liter groentebouillon

1 blik tomaten in stukjes

900 gr aubergine in blokjes

2 theelepels agave siroop of maple syrup

koriander (garnering)

Verhit een grote pan op een medium vuur. Sauteer de ui en rode paprika in de olijfolie tot ze glazig zijn (5/7 minuten). Voeg de knoflook toe en bak 1 minuut mee. Gebruik wat water als er stukjes aan de bodem blijft kleven. Roer de chili poeder, komijn, koriander, oregano, kaneel en zout door het mengsel. Voeg een 1/2 liter groentebouillon en de cacaopoeder toe en roer totdat het poeder helemaal is opgelost. Daarna voeg je de linzen, de rest van de bouillon, tomatenblokjes en aubergine erbij. 
Doe het deksel op de pan en breng aan de kook. Zet, zodra de chili kookt, het vuur laag en kook ongeveer 40 minuten, tot de linzen gaar zijn en aubergine zacht is. Roer de agave of maple syrup er door. Voeg naar smaak extra zout & peper toe.

Zet het vuur uit en laat de chili nog +/- 10 minuten rusten, zodat de smaken maximaal opgenomen worden. Serveer met koriander erover bij bijvoorbeeld rijst en maïsbrood (recept volgt).

Eet smakelijk!

Don't blame it on the lentils!

Op vakantie gedraag je je soms anders dan thuis. Je voelt je vrijer, denkt 'what the hack nobody knows me here anyway' en doet dingen die je misschien beter niet op je Facebook pagina kunt delen. Ik niet hoor*. Thuis kook ik. En op vakantie ook. In Istanbul, bij het erg leuke Cooking Alaturka, leerde ik deze linzensoep maken. En ondertussen heb ik hem met vele anderen gedeeld. In het echt. Niet op Facebook. 

Ezogelin Çorbası - Turkse Rode Linzen soep

 

200gr droge rode linzen 

eetlepel boter

eetlepel olijfolie

bloem

2 eetlepel+ paprikapuree

2 eetlepel+ tomatenpuree

1 eetlepel+ gedroogde munt

1 eetlepel+ pul biber**

50 gr bulghur

schijfjes citroen

+ bij benadering; ik gebruik waarschijnlijk eerder meer dan minder

** te koop bij Turks/Marokkaanse supermarkten

Spoel de linzen met koud water. Doe in een pan en zet ze twee vingerkootjes onder water. Zet op het vuur en breng aan de kook. Kook ongeveer 15 minuten tot het water zo goed als verdampt is en de linzen uit elkaar gevallen zijn. Giet restant water af en zet even apart.

In een tweede pan verhit je de boter en olijfolie. Voeg een snufje bloem toe en roer door de boter/olie om een lichte roux te maken. Voeg daarna de paprika- en tomatenpuree toe, de munt en de pul biber. Roer ongeveer 2 minuten, maar zorg dat het 'sausje' niet aanbrand. Voeg de linzen toe met ongeveer 1,5 liter water. Breng aan de kook en kook ongeveer 10 minuten. Voeg daarna de bulghur toe en kook nog eens tien minuten. Proef voor zout & peper en voeg zo nodig toe.

Serveer met een schijfje citroen.

Afiyet olsun! 

Enne, de soep is na een dag nog lekkerder!

* echt niet. 

I'm a Soup-girl even in Summer...

I'm a soup-girl. Soep eet ik altijd. Zelfs in de zomer. Volle textuur, kruidig en hartverwarmend; zo heb ik soep het liefst. Deze maak ik zodra de eerste verse (sexy!) maïs op de markt ligt.

Summer Lovin' Curried Corn & Veggie Chowder -  Recept van Isa Chandra Moskowitz uit Appetite for Reduction

 

3 maïskolven

750 ml groentebouillon

1 theelepel maïskiemolie

2 sjalotjes, fijngehakt

1 rode paprika, fijngehakt

4 tenen knoflook, geperst of heel fijn gehakt

1 eetlepel geraspte verse gember

1/2 theelepel (of meer) chillivlokken

1 courgette, in plakken, en die weer in kwarten gesneden

2 eetlepels arrowroot

65 gr bospeen, in plakjes

1 volle eetlepel kerriepoeder

180 ml kokosmelk

sap van 1 limoen

verse koriander (garnering)

Snijdt met een scherp mes de korrels van maïskolven. Bewaar de kolven. Verhit de maïskiemolie in een grote pan. Fruit de sjalotjes en rode paprika hierin glazig. Voeg de knoflook, geraspte gember en chillivlokken toe en bak 1 minuut mee. Voeg de courgette en de maïskorrels toe en bak ongeveer 3 minuten mee. 

Neem ongeveer 200 ml van de bouillon apart en mix daar de arrowroot doorheen tot deze is opgelost. Voeg dit mengsel aan de pan toe met de rest van de bouillon. Voeg de bospeen en kerriepoeder toe. Breng aan de kook, breek de bewaarde kolven in stukken en voeg deze toe. Laat 20 minuten koken. 

Verwijder de kolven. Meng de kokosmelk en het limoensap door de soep. Pureer ongeveer de helft van de soep apart in een blender of met staafmixer in een maatbeker (hittebestendig). Schenk het gepureerde deel weer bij de rest van de soep en warm nog even door.

Serveer de soep met verse koriander.

Eet smakelijk!

 

A Room with a View - The Penthouse

Zou jij in een restaurant gaan eten met als hoofdreden niet het eten dat van superieure kwaliteit is, of de uitzonderlijk goede wijnkaart, of zelfs on-Nederlands vriendelijke en attente bediening, maar puur vanwege de bijzondere locatie? Ehm...ja!

Restaurantweek is altijd een ideale gelegenheid om nieuwe restaurants te proberen en gelukkig heb ik erg veel liefhebbers van lekker eten in mijn vriendenkring die avontuurlijk genoeg zijn om zich door mij ergens mee naar toe te laten slepen. Dit keer werd ik zelf gesleept. Maar liefst 42 verdiepingen omhoog gesleept zelfs, naar The Penthouse in Den Haag. Een uniek restaurant, want het is het het hoogst gelegen restaurant in Nederland. En aangezien Nederland niet bekend staat om zijn hoogten, noch zijn hoogbouw*, is dit extra bijzonder. Dineren in de wolken dus en het moet gezegd worden; het uitzicht is prachtig. Vanaf je tafeltje kijk je uit over het centrum van Den Haag, richting de duinen en de Noordzee. In de ene hoek ligt Scheveningen, waar de barokke decadentie van het Kurhaus zelfs van deze afstand is te zien. In een andere hoek ligt het Centraal Station, als een spin in een web van bovenleidingen, rails en wegen. En in weer een ander kijk je richting het door groen omgeven Kijkduin; een oase van rust in een stad vol lichtjes. Vrijwel alle tafeltjes in het restaurant zijn strategisch bij de grote ramen geplaatst. Het uitzicht is trekpleister nummer één.

Maar, mooi uitzicht of niets, vriendin K. en ik laten ons niet zó makkelijk imponeren. We houden namelijk ook van lekker eten en, attractie of niet, gastronomically, we'd like to be treated well. Altijd leuk als je dan misschien niet verrast, maar wel gecharmeerd raakt van de bediening, de kleine attenties, en de niet bijzondere, maar wel lekkere gerechten op de kaart. 

Hoewel ik geen echte wijnkenner ben, maakte ik inwendig een enthousiast sprongetje toen ik ontdekte dat een van de huiswijnen een Grüner Veltlinger was. Een niet zo standaard keuze, deze Oostenrijkse witte wijn. Tijdens een reis naar 'Vienna' proefde ik deze wijn tijdens een kookcursus (misschien schrijf ik hier nog eens over) en was enthousiast, maar deze wijn kom je helaas weinig tegen op de vaak vrij standaard wijnkaarten in Nederlandse restaurants. Duidelijke a winner dus. 

Het voorgerecht werd vergezeld door kleine broodjes met olijfolie en zout. Dit soort kleine attenties maken dat je je welkom voelt en maken uit eten gaan tot iets speciaals. Verwend als ik ben, ben ik dus altijd een beetje teleurgesteld als er geen complementary amuse, tussengerechtje of broodje geserveerd wordt. Voorgerecht waren geschroeide plakjes tonijn met een korstje van sesam en maanzaad en een dressing van gember en soja, met een frisse zeewiersalade waarin hier en daar een sprig Shiso te vinden was. Lekker, maar de vrij rauwe tonijn miste voor mij een echt zeesmaakje, wat voor vriendin K., niet echt een visliefhebster, wel goed uit kwam. 

Huisgemaakte ravioli was mijn vegetarische hoofdgerecht, geserveerd met een lekkere saus van gepofte paprika, veel rucola, tomaatjes en pijnboompitjes. Niet heel origineel, en de ravioli was wat dun, maar het geheel was lekker en ongecompliceerd. Een fijn rommelig geheel. 

Citroen was het toetje. Bolletjes citroensorbet, zwemmend in een soort citroen-créme soepje. Misschien iets teveel citroen na eerder op de dag een citroen-taartje niet te hebben kunnen weerstaan, maar can you really have too much lemon? De portie was enorm, maar ik ben nu eenmaal gek ben op die frisse smaak van citroen in zoete toetjes en het bord ging keurig leeg.  

Als theeliefhebber pur sang (liefhebber? zeg maar gerust freak!), wilde ik graag afsluiten met een kopje thee. Ik heb niet altijd vertrouwen in deze beslissing, want teveel horeca laat zich nog verleiden door Pickwick en Twinings, maar ik had een vermoeden dat The Penthouse met iets beters zou komen (want Grüner Veltlinger). En wat een feestje werd het. Hoewel nog steeds geserveerd in een zakje, werden water en thee apart geserveerd met een, jawel, zandlopertje erbij om de theetrektijd perfect te kunnen meten. Daar wordt een freak als ik echt enthousiast van. De Verveine was iets te mild voor mijn smaak, maar het geheel (inclusief een bordje friandises) maakte dit meer dan goed. 

Voor een 'gewoon' etentje is The Penthouse misschien net iets te prijzig buiten de restaurantweek om, maar de attente bediening, het kwalitatief goede eten en het uitzicht (ja, het uitzicht!) maken dit een ideaal plekje voor speciale gelegenheden. 

 

The Penthouse - De Haagse Toren (42e etage) - Den Haag - http://www.thepenthouse.nl/ - reserveren +31(0)70 305 1003

* door onze overweldigende wolkenluchten hebben we waarschijnlijk altijd al het gevoel met ons hoofd in de wolken te zitten; geen reden dus om ons daar nog verder in te steken of een Babylonische spraakverwarring op de hals te halen.

“Sex is good, but not as good as fresh sweet corn”*

Ik weet niet of het helemaal eens ben met bovenstaande, maar verse maïs, rechtstreeks van de kolf gegeten, heeft wel iets onweerstaanbaars. Het geluid van knappende maïskorrels als je een hap neemt; lekker met je handen kunnen eten; dippen in zoete of peperige sausjes of marinades; hieraan denkend ben ik blij wanneer het weer september is. Gewapend met een scherp mes kun je de korrels ook heel makkelijk van de kolf snijden en zo verse maïs in tal van gerechten gebruiken. Zoals bijvoorbeeld deze faux-mexican zomerse salade.

 Tex-Mex salade. Recept uit Elle Eten nr. 4 2012

 

2 maïskolven

1 blik zwarte bonen, uitgelekt

200 gr cherry of Tasty Tom tomaten, gehalveerd of in kwarten

3 lenteuitjes, in ringen 

1 avocado, in stukken

sap en rasp van 2 limoenen

1 eetlepel gemalen komijn

druppels tabasco of piri piri saus

1 eetlepel wittewijnazijn

1 eetlepel olijfolie

100 gr feta

Kook de maïskolven ongeveer 10 minuten in ruim kokend water. Giet af, spoel met koud water, en snijd met een scherp mes de korrels van de kolven. Doe de maïs, zwarte bonen, tomaten, lente-ui en avocado in een saladeschaal. 

Meng de limoensap en rasp, komijnpeder, hete saus, witte wijazijn en olijfolie tot een dressing. Schep deze voorzichtig door de salade.

Verbrokkel de feta over de salade en serveer met wat tacochips on the side.

Eet smakelijk.

* deze kop biedt zoveel mogelijkheden tot seksuele toespelingen in dit stukje, maar ik doe het niet. Ik doe het niet!

“Ask not what you can do for your country. Ask what’s for lunch.”

Er zijn lunchbroodjes die je doen treuren over het feit dat je onder de middag op de werkplek geen fornuis tot je beschikking hebt. Dit broodje met gegrilde aubergine is er een van.

Gegrilde aubergine & jonge geitenkaas op een ouderwetse snee volkorenbrood

 

1 kleine aubergine
Olijfolie
(gerookte) paprikapoeder 
gedroogde marjolein
2 volkorenboterhammen
jong belegen geitenkaas 
optioneel: 
blaadjes sla
tomaat in plakjes 
peppadew 
etc...
 

Snijdt de aubergine in de lengte in plakken. Smeer deze aan twee kanten in met olijfolie en bestrooi met paprikapoeder en marjolein. Gril deze, terwijl je ze af en toe omkeert, in een hete koekenpan tot ze zacht zijn en mooie bruine grill-randjes hebben. Beleg één volkorenboterham met sla, plakjes jong belegen geitenkaas, in plakjes gesneden tomaat en peppadew and whatever else tickles your fancy en leg de aubergine plakken hierop. Dek af met de andere boterham en snijdt diagonaal door het midden. 

Eet smakelijk.

Supermarkt Suprises: Flageolets

Toen ik eerder deze maand op Facebook berichte dat ik extatisch blij was dat AH flageolets in het assortiment heeft leverde dit vooral opgetrokken wenkbrauwen en vraagtekens op. Heel even was het onderwerp van gesprek. Want tja, wat zijn flageolets eigenlijk? 

Voordat ik, jaren geleden, een Brits kookboekje kocht met vegetarische gerechten wist ik ook niet van het bestaan af. In maar liefst drie recepten speelden flageolets de hoofdrol! Echter, ook na de aanschaf van het boekje duurde het lang voordat ik naast het bestaan ervan ook de smaak leerde kennen. Flageolets zijn in Britse supers kennelijk volop verkrijgbaar, maar in Nederlandse supers niet te vinden. Een heel lange tijd niet te vinden. Zielsgelukkig was ik toen ik, een jaar of drie geleden, bij een groothandel een blikje flageolets vond van een, uiteraard, Brits merk. Eindelijk kon ik dan ervaren waarom juist deze kleine groene boontjes zoveel gerechtjes in '101 veggie dishes' mochten sieren. Ik ben vergeten wat ik ermee gemaakt heb en wat ik van vond. Waarschijnlijk zijn ze een keer in een salade verdwenen. 

Ongeveer een jaar geleden kwam ik bij een andere groothandel waar dezelfde blikjes flageolets per drie verkocht werden. De boontjes was ik half vergeten, hoewel de naam af en toe weer in een kooktijdschrift of kookboek opdook. Toch werd ik weer nieuwsgierig. Hoe zat het nu met die boontjes? Hoe smaakten ze ook al weer? En wetende dat ze nog steeds niet in supermarkten te krijgen waren nam ik ze weer mee. Drie blikjes. Precies genoeg om de drie veggie recepten mee uit te proberen (of, eindelijk met de juiste bonen te maken). 

Een stevig boontje, qua bite meer een (dop)erwt en dan niet die uit een potje!), en veel minder 'melig' dan grote bruine en witte broertjes. Bijna fris door de kleur. De smaak is nog steeds boontjes-achtig, alsof je een kruising tussen een witte boon en een knaperige groene sperzieboon eet. Lekker! En ik kan de aantrekkingskracht helemaal begrijpen. 

Wat ik echter nog steeds niet begrijp is waarom dit boontje niet, en de veel onaantrekkelijker uitziende (en soms, smakende) bruine boon wel, overal verkrijgbaar is. Gelukkig is daar dankzij Bonduelle en mijn plaatselijke AH (en gezien AHs agressieve franchise strategie waarschijnlijk ook in uw plaatselijke AH) eindelijk verandering in gekomen. De flageolet is daar; verscholen tussen het steeds uitgebreider lijkend te worden bonenassortiment! Ga heen. Koop. En maak bijvoorbeeld deze Grieks geïnspireerde salade. Proef dit bijzondere boontje.

 "Griekse" salade met flageolets & feta

 

Was ongeveer 100gr veldsla, spinazie, of 'mixed greens', laat uitlekken en leg in een salade schaal. Voeg een uitgelekt blik flageolets, een aantal cherry (gehalveerd)of Tasty Tom tomaten (in kwarten), 1 in stukjes gesneden paprika en een fijn gesnipperd rode ui toe. Voeg ongeveer 200gr verbrokkelde (schapen)feta toe (op de kaasafdeling van vele supermarkten vind je 'echte' schapenfeta; voor het lekkerste resultaat). Maak een dressing van 1 geperst teentje knoflook, 1 eetlepel citroensap, 1 theelepel heldere honing en 3 eetlepels olijfolie (extra vergine, uiteraard) en giet deze over de salade. Meng en serveer met lekker brood.
Eet smakelijk! 

Supermarkt Surprises

Supermarkt bezoek in Nederland is voor mij vaak een saaie aangelegenheid. Voor iemand die graag gerechten from scratch maakt is het lopen langs rijen kant-en-klaar, zakjes, poeders en andere gemaksmiddelen niet om heel vrolijk van te worden of geïnspireerd door te raken. Waar ik in het buitenland vaak mijn ogen uitkijk naar wat er in de rekken staat en schappen ligt (iedere supermarkt in een vreemde stad is voor mij een toeristische trekpleister), daar loop ik in Nederlandse supers snel langs de schappen producten die mij niet kunnen bekoren, op zoek naar die paar noodzakelijke benodigdheden. Want, zoals de meeste mensen die niet wekelijks een boeren, pure, Sunday, neighbourfood, of anders-soortige ambachtelijke markt in de buurt hebben, blijft dit de plek voor een groot deel van mijn boodschappen.

Naast het eerder genoemde aanbod van voornamelijk finished goods (of met een beetje water en een groentepakket finished) is er nog iets waardoor een boodschappentrip nauwelijks avontuurlijk is. Kwantiteit is er, maar bij nader inspectie wordt dit schijnbare grootschalig aanbod vrijwel altijd veroorzaakt doordat hetzelfde product in drie of meer prijsklassen wordt aangeboden, en niet zozeer door de gevarieerdheid van het assortiment. Het aanbod wordt zo al snel standaard en de ene supermarkt is nauwelijks van de ander te onderscheiden (behalve, jawel, qua prijs). Vernieuwing en daarmee verrukking over de vernuftigheid van voedingsindustrie is er zelden. Verrast ben je allang niet meer als muesli reep A of frisdrank B nu ook in light variant te krijgen is. Maar het blijft zoeken naar bijvoorbeeld een goede havermout om zelf een gezonde muesli reep van te maken.

En toch, zelfs de vaderlandse grootgrutter verbaasd wel eens. Om mijn wekelijks bezoekje aan de supermarkt aantrekkelijk te maken ga ik juist vaak op zoek naar de exotische en bijzondere producten in de schappen. Ieder vreemd ingrediënt dat ik in recepten tegenkom, hoop ik stiekem daar aan te treffen waar ik het eigenlijk niet verwacht. Vandaar dat ik af en toe over Supermarkt Surprises zal schrijven. Berichtjes gevuld met producten waarvan ik van tevoren nooit had gedacht deze bij de ieder wel bekende AHs, Deen-en of Duitse voordeelsupers te vinden zouden zijn. 

An "explorer of food" indeed...

Life's short. Dessert first.

De enige juiste manier om een blog te beginnen, is met het toetje.

Cake met gepocheerde abrikozen - naar recept van Bill Granger in delicious. magazine augustus 2012

Verwarm een oven voor op 180 graden. Meng 200gr zelfrijzend bakmeel, 100gr polenta, 1 theelepel bakpoeder in een kom. Klopt twee eieren, 200 gr lichtbruine basterdsuiker door elkaar in een 2e kom. Voeg 200 gr yoghurt, 125 ml maïskiemolie, rasp van 2 limoenen toe en meng. Meng de natte en droge ingrediënten. Bekleed de bodem van een springvorm (20cm Ø) met bakpapier en vet de randen in. Stort het deeg in de vorm en bak in de oven tot de cake gaar is (35-40 min). 

Verwarm intussen sap van 1 limoen, 120 gram lichtbruine basterdsuiker, 1 opengesneden vanillestokje, 3 gekneusde kardemompeulen en 240 ml water in een steelpan. Roer tot de suiker is opgelost. Voeg 7/8 gehalveerde en ontpitte abrikozen toe en kook deze tot ze zacht zijn (+/- 5 min). Schep de abrikozen uit de siroop en laat uitlekken in een vergiet. Kook de siroop in tot deze iets stroperig is. 

Decoreer de cake met abrikozen en schenk de siroop erover. 

Eet smakelijk.